ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ;
Δε βρέθηκε συσχετισμος μεταξύ εξωσωματικής και εμφάνισης καρκίνου
Δυστυχώς έχει δημιουργηθεί πολύς θόρυβος τελευταία σχετικά με την υποτειθέμενη σχέση μεταξύ καρκίνου και εξωσωματικής. Τα παρακάτω είναι μια περίληψη πρόσφατων δημοσιευμάτων σχετικά με το θέμα.
 |
Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απόδειξη που να αποδεικνύει ή να απορρίπτει το παραπάνω ερώτημα. Πολλές μελέτες έχουν γίνει και άλλες δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Φαίνεται να υπάρχει μια αυξημένη επίπτωση κάποιων μορφών καρκίνου σε μερικές από αυτές τις μελέτες. Δεν είναι όμως σαφές αν αυτοί οι καρκίνοι σχετίζονται με την υπογονιμότητας κατά κάποιο τρόπο, παρά με την εξωσωματική γονιμοποίηση. Έτσι κι αλλιώς, οι γυναίκες που υπόκεινται σε θεραπεία εξωσωματικής έχουν ελεγχθεί περισσότερο από όλες τις γυναίκες ίδιας ηλικίας για την εμφάνιση καρκίνου |
Υπάρχουν πολλές θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί οι θεραπείες υπογονιμότητας θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο συγκεκριμένων τύπων καρκίνου. Στην εξωσωματική γονιμοποίηση εμπλέκονται ορμόνες που διεγείρουν τις ωοθήκες, όπως οι γοναδοτροφίνες. Οι ωοθήκες έτσι παράγουν ορμόνες, όπως οιστρογόνα και προγεστερόνη. Οτιδήποτε επηρεάζει τα επίπεδα αυτών των ορμονών θα μπορούσε να επηρεάσει τον κίνδυνο για εμφάνιση τύπων καρκίνου, που συνδέονται με ορμόνες, όπως τον καρκίνο του μαστού και του ενδομητρίου. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι υπάρχει κίνδυνος για καρκίνο ωοθηκών, γιατί οι ωοθήκες διεγείρονται και παράγουν αρκετά περισσότερα ωάρια.
Μια μεγάλη έρευνα από την Αυστραλία, που τελείωσε το 1999, συμπεριέλαβε 30000 γυναίκες από 10 μονάδες εξωσωματικής γονιμοποίησης, εξετάζοντας αυτές τις γυναίκες από 5 έως 22 χρόνια μετά από θεραπεία υπογονιμότητας.
Αυτές οι πληροφορίες συγκρίθηκαν με αποτελέσματα από τον γενικό πληθυσμό. Δεν προέκυψε από αυτήν τη σύγκριση ότι οι καρκίνοι μαστού και ωοθηκών είναι συχνότεροι σε αυτές τις γυναίκες από το γενικό πληθυσμό.
Με την εξωσωματική θεραπεία, προέκυψε μια μικρή αύξηση στην διάγνωση του καρκίνου του μαστού, κατά το πρώτο έτος μετά τον τοκετό. Αυτός ο κίνδυνος δεν φαίνεται να υφίσταται τα επόμενα χρόνια. Οι ερευνητές προτείνουν ότι γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση θα έπρεπε να τυγχάνουν περισσότερης ιατρικής προσοχής, ώστε αν ανέπτυσσαν καρκίνο μαστού, να ήταν πιθανότερη η πρώιμη διάγνωσή του. Εξάλλου θα μπορούσαν οι ορμονικές αλλαγές της κύησης ή η θεραπεία υπογονιμότητας να διεγείρει την ανάπτυξη καρκίνου, που ήταν ήδη σε πρώιμο στάδιο, παρά να τον προκαλέσει.
Η υπογονιμότητα έχει πολλά αίτια. Σε πολλές γυναίκες, δεν μπορεί να βρεθεί επαρκής εξήγηση. Η μελέτη της Αυστραλίας βρήκε ότι οι γυναίκες με ανεξήγητη υπογονιμότητα είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν καρκίνο ωοθήκης ή ενδομητρίου από το τις υπόλοιπες γυναίκες, είτε είχαν υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση, είτε όχι. Θα μπορούσε δηλαδή η υπογονιμότητα να είναι ένα «σύμπτωμα» του καρκίνου. Επίσης δεν υπήρχε συσχετισμός μεταξύ των φαρμάκων που χρησιμοποιήθηκαν και του αριθμού των κύκλων θεραπείας.
Μια μελέτη από την Ολλανδία, που δημοσιεύτηκε το 2002, εξέτασε 26000 γυναίκες με προβλήματα υπογονιμότητας. Οι μισές υπεβλήθησαν σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Μια αύξηση, που παρατηρήθηκε για τον κίνδυνο του καρκίνο του ενδομητρίου, φάνηκε να συνδέεται με τα προβλήματα υπογονιμότητας, παρά με την θεραπεία την ίδια. Οι ερευνητές όμως φαίνεται να χρειάζονται να εξετάσουν αυτές τις γυναίκες για περισσότερο από 7 χρόνια, ώστε να είναι σίγουροι για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων.
Μια μελέτη από το Ηνωμένο Βασίλειο προσπαθεί να αποδείξει αν η υπογονιμότητα ή οι θεραπείες υπογονιμότητας αυξάνουν τον κίνδυνο του καρκίνου των ωοθηκών. Η μελέτη άρχισε με 2700 ασθενείς και έχει επεκταθεί στις 9000 γυναίκες. Όσο μεγαλύτερη είναι η μελέτη, τόσο πιο ικανή είναι να ανιχνεύσει μικρές αυξήσεις του κινδύνου. Η ανάλυση αυτής της μελέτης δεν έχει ολοκληρωθεί και τα αποτελέσματά της δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμη.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ο μέσος όρος κινδύνου για ένα υγιές άτομο να αναπτύξει οποιοδήποτε τύπο καρκίνου είναι 1 στις 3. Για τον καρκίνο του μαστού η πιθανότητα για μια γυναίκα να αναπτύξει κατά την διάρκεια της ζωής της είναι 1 στις 9. Για τον καρκίνο ωοθηκών είναι 1 στις 48. Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να δώσουμε αντίστοιχα νούμερα για τις γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε εξωσωματική θεραπεία. Τα παραπάνω στοιχεία αφορούν γυναίκες στο γενικό πληθυσμό.
Το να μην υπάρχουν οριστικές απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τις γυναίκες, που υποβάλλονται σε οποιαδήποτε μορφή θεραπεία υπογονιμότητας. Θα πρέπει να ληφθεί υπ'όψιν όμως ότι έχει διερευνηθεί με ιδιαίτερη προσοχή.
Εν τω μεταξύ, οι γυναίκες πρέπει να βεβαιωθούν ότι εξετάζουν επαρκώς τους μαστούς τους, ώστε να ανιχνεύσουν μια αλλαγή όσο το δυνατόν γρηγορότερο. Θα πρέπει επίσης να υποβάλλονται σε τακτικό έλεγχο του τραχήλου της μήτρας με τεστ Παπανικολάου.
